بقلم | الشاعرالبدرى ابراهيم
ليه العيشه بالدنيا بقت مرار
دا النفس يامابكت وشعللت نار
كل اللى صاحبته بقى عدو غدار
اللى حبه قلبى خالف وعدى وصار
كانت حياتى كلها ألم وتعب من المشوار
مالقيتشى حبيب قريب ولاجار
حتى البال يلف وماعنده استقرار
خلاص دوبت وانجرحت من ناس أشرار
شيلت الهمووم ع اكتافى صخوور وأحجار
يامادريت ألمى بحبى الصافى لقيتهم فجار
ماعرفت ان الحياه مع الايام أسرار
من نارى شربت المر بعذاب صبار
الكل نسى حبى وودى لكنها أقدار
اللى فتحوا علياشرهم أصبحوا فى دمار
عشت حياتى مع الايام أوهام بلا ثمار
اللى خانوونى سكنهم الفقر النقار
كفايه يافؤادى حزن خانتك الاقدااار
